Luba Noewa-Fudala pokazała swoje obrazy (zdjęcia)

Do Rabki-Zdroju przywiodła ją miłość. Jana Fudalę - znanego na Podhalu regionalistę, malarza, poetę i prozaika, w późniejszych latach dyrektora Muzeum Orkana - poznała poznała w połowie lat 80-tych w Bułgarii nad Morzem Czarnym, a 1989 roku była już jego żoną. Rysowała i malowała już w dzieciństwie, potem w szkole, na studiach, ale nigdy malarstwo nie było dla niej najważniejsze. Zawsze ważniejsza była rodzina, sprawy zawodowe. Długie, wieloletnie przerwy nie odebrały jej pasji, choć do malowania wracała w momentach tragicznych - po śmierci mamy, męża, potem taty. - Malowanie było zawsze dla mnie jakimś lekiem na tęsknotę za bliskimi. Ale mimo to moje obrazy zawsze były jasne, radosne. To chyba taki podświadomy powrót, może ucieczka, do słonecznej Bułgarii, do beztroskich czasów dzieciństwa - mówi.

Ci którzy poznali Lubę, poznali też jej spontaniczność, emocjonalność. Taka jest również w malarstwie. - Maluję pod wpływem chwili, natchnienia. Gdy coś pięknego zobaczę, kogoś niezwykłego spotkam - maluję.

To było oczywiste, że swoje prace pokaże w kafejce.

- Mam to z Bułgarii, że uwielbiam chodzić po kafejkach. Tam wszyscy siedzą w kafejkach - młodzi, starzy - rozmawiają, dyskutują. Bułgarzy generalnie nie mają pieniędzy, ale na kawę zawsze mają. Siadam więc w kafejce, zamawiam kawę, piję, mogę pomyśleć, wsłuchać się w fajną muzykę, coś poczytać, odprężyć się. Na miejsce mojej wystawy wybrałam Mon Ami. Uwielbiam tam chodzić. To moja ulubiona kafejka w Rabce-Zdroju.

(mr)